Πραγματική ενεργειακή αναβάθμιση και όχι στα χαρτιά

Από το 1979 και για πολλές δεκαετίες η Ελλάδα πορεύθηκε με έναν απαρχαιωμένο Κανονισμό Θερμομόνωσης για την ενεργειακή αναβάθμιση. Το 2010 ξεκίνησε ένας τυπικός εκσυγχρονισμός μέσω της έκδοσης του Κανονισμού Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων (ΚΕνΑΚ) και φθάσαμε το 2017 στην πρώτη αναθεώρησή του.

Αναδρομή

Ο ΚΕνΑΚ έβαλε τις βάσεις για έναν ενεργειακό εξορθολογισμό στις κατασκευές, αλλά δεν άγγιξε σχεδόν καθόλου τη διαχείριση της υγρασίας στα κτίρια. Ένα μάλιστα από τα παράδοξα του ΚΕΝΑΚ, έναντι του Κανονισμού Θερμομόνωσης του 1979, είναι η οπισθοδρόμηση στον υπολογισμό της πραγματικής ενεργειακή απόδοσης του θερμομονωτικού υλικού, ως τη θυσιαζόμενη υγροθερμική στρώση και κατ’ επέκταση της ρεαλιστικής ενεργειακής απόδοσης του κτιρίου.

Ο Κανονισμός Θερμομόνωσης του 1979, όπως χαρακτηρίστηκα ανέφερε στο σχετικό Προεδρικό Διάταγμα, έδινε προς υπολογιστική χρήση όχι τους εργαστηριακά μετρούμενους συντελεστές θερμικής αγωγιμότητας των υλικών (λ_d), αλλά υψηλότερες τιμές συνυπολογίζοντας την επίδραση του νερού συμπυκνώσεως επί αυτών (λ₂), με την υποσημείωση μάλιστα ότι ένα κάποιος επιθυμούσε να χρησιμοποιήσει άλλες χαμηλότερες τιμές, ως αποτέλεσμα εργαστηριακών μετρήσεων, έπρεπε πρώτα να τις προσαρμόσει προς τα πάνω, λαμβάνοντας υπόψη την επίδραση της υγρασία και την γήρανσης τους.

Επί του πρακτέου, ο παλαιός Κανονισμός Θερμομόνωσης του 1979, ακολουθώντας το πνεύμα του αντίστοιχου Γερμανικού Κανονισμού της εποχής, εφάρμοζε κάτι αντίστοιχο με το υπολογιστικό πρότυπο EN ISO 10456 για τον υπολογισμό του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητα σχεδιασμού, λ₂,του ρεαλιστικού δηλαδή συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας των υλικών σε συνθήκες χρήσης, όπου δύναται να απορροφούν υγρασία.

Ο κανονισμός για ενεργειακή αναβάθμιση σε επίπεδο δομικής φυσικής

Σε επίπεδο δομικής φυσικής το φαινόμενο εξηγείται ως εξής:

Σε κάθε εξωτερικό ή εσωτερικό δομικό στοιχείο, όταν μεταξύ των δυο όψεων του επικρατεί διαφορετική συγκέντρωση υδρατμών, οι συγκεντρώσεις τείνουν να εξισωθούν. Αναπτύσσεται τότε μια ροή υδρατμών από την πλευρά με την μεγαλύτερη συγκέντρωση προς αυτή με την μικρότερη μέσω του δομικού στοιχείου, που οφείλεται στη διαφορετική πίεση που ασκούν οι υδρατμοί στις δυο όψεις.

Όταν η συγκέντρωση υδρατμών μεταξύ δυο χώρων είναι η ίδια αλλά η θερμοκρασία είναι διαφορετική, τότε η υδρατμοί μετακινούνται από τον χώρο με την υψηλότερη θερμοκρασία στο χώρο με την χαμηλότερη θερμοκρασία.

Εφόσον κατά τη διάχυση των υδρατμών η μερική τους πίεση φτάσει, λόγω της πτωτικής πορείας της θερμοκρασίας στο εσωτερικό του δομικού στοιχείου, στο σημείο κορεσμού, ένα μέρος των υδρατμών συμπυκνώνεται και σχηματίζει την υγρασία εσωτερικής συμπύκνωσης, ενώ το υπόλοιπο συνεχίζει την πορεία προς το εξωτερικό περιβάλλον. Το προσφορότερο σημείο για να σχηματιστεί συμπύκνωση υδρατμών, είναι η ψυχρή πλευρά της θερμομονωτικής στρώσης ή ακόμη και μέσα στο θερμομονωτικό, εκεί δηλαδή που παρατηρείται απότομη πτώση της θερμοκρασίας κατά την κίνηση των υδρατμών από μέσα προς τα έξω.

Η σημασία του φαινομένου για την επιλογή υλικών

Το παραπάνω φαινόμενο είναι μείζονος σημασίας για τη σωστή επιλογή και διάταξη των υλικών που αποτελούν ένα δομικό στοιχείο που διαχωρίζει εσωτερικό από εξωτερικό χώρο (όπως τοίχο, σκεπή, δώμα κ.α), διότι έτσι μπορεί να ελεγχθεί το φαινόμενο χωρίς να δημιουργήσει πρόβλημα στην κατασκευή.

Η απλή χρήση εργαστηριακών μετρήσεων του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας, λ_d, οδηγεί αφενός σε παραπλανητική εικόνα για την πραγματική ενεργειακή απόδοση των υλικών στο κτίριο σε πραγματικές συνθήκες λειτουργίας και αφετέρου σε διαστρέβλωση της αγοράς καθώς η χρηματιστηριακή αξία ενός υλικού συνδέεται με το λ₂ και όχι με το λ_d.

Το πρόβλημα είναι σοβαρό και επεκτείνεται σε όλα τα υλικά αν αναλογιστεί κανείς, όπως ανέφερε άλλωστε χαρακτηρίστηκα και ο Κανονισμός Θερμομόνωσης του 1979, ότι η συμπύκνωση υδρατμών στα δομικά στοιχεία χειροτερεύει κατά 25 φορές τη θερμική αγωγιμότητα η οποία και θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

Συνεπώς αυτό που θα ανέμενε κάποιος ως εξέλιξη του ΚΕνΑΚ δεν είναι παρά  η ενσωμάτωση του EN ISO 10456 στα υπολογιστικά πρότυπα για τον προσδιορισμό της επίδρασης της υγρασίας στα υλικά και χρησιμοποίηση του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας σχεδιασμού, λ₂, στον υπολογισμό της θερμοπερατότητας των δομικών στοιχείων.

Για τους παραπάνω λόγους το τμήμα μελετών της ΚGreen του Ομίλου Κριμάτογλου ήδη λαμβάνει υπόψη του τις απαιτήσεις του προτύπου EN ISO 10456 και προτείνει λύσεις για την ενεργειακή αναβάθμιση πέρα και πάνω από τις απαιτήσεις του ΚΕνΑΚ.

Με την ΚGreen του Ομίλου Κριμάτογλου είστε βέβαιοι πως η ενεργειακή αναβάθμιση είναι πραγματική και όχι στα χαρτιά.

Η επιστημονική ομάδα της,

Ποιότητα & πιστοποίηση κατασκευής